Aman ne sürpriz! Rock albümü çıkaran Antalya Pınarbaşı Köyü İmamı hakkında soruşturma açıldı.
İmam kardeşimiz “Suç işlediğimi düşünmüyorum” dedi. “İmamlık görevimi ve müzik çalışmalarımı sürdüreceğim.”
Helal olsun! Rock’çıya direnmek yakışır. “Sütçü İmam” oluyor da “Rock’çı İmam” niye olmasın?
Zaten bu sene Rock’n Coke festivaline de Gezi sloganları damgasını vurdu.
Şarkı aralarında gençler ortalığı “Her yer Taksim, her yer direniş!” diye inlettiler.
Aylin Aslım gibi yerli sanatçılar onlara sahneden eşlik etti. Arctic Monkeys gibi yabancılar da, tam anlamasalar bile bir durum olduğunu sezip hürmet ettiler.
Kapitalizmin amiral gemisinin düzenlediği festivalde yaşanan bu durum garip görünebilir.
Hatta “gördün mü bak, Gezi’nin arkasında meğer gazoz lobisi varmış!” diyen süper zekâlar bile çıkar.
Oysa aslında olay kimin festivali olduğu değil. O festivalin Rock festivali olması.
Yoksa aynı günlerde R&B “Vestival”i vardı İstanbul’da. Türün en iddialı isimleri oradaydılar. 50 Cent dahil.
Ne slogan vardı ne bir şey. Cici bici kızlarla adaleli erkekler sakin sakin eğlenip dağıldılar.
Ama mevzu Rock olunca, her yer Taksim oluveriyor işte. Bu o müziğin doğasında var.
Rock dediğin sonuçta sanayileşmiş toplumdaki sistemin ezmeye çalıştığı gençliğin isyan çığlığı değil mi?
Doğum yeri dünyanın bütün Taksim meydanları, İstiklal Caddeleri, Gezi Parkları değil mi? Haliyle, o her zaman çapulcu.
Gerçi bizim gençliğimizde öyle “çapuling” durumları falan yoktu. 80 darbesinin saçma sapan ortamında büyümeye çalışan, örgütsüz ve şaşkın tiplerdik.
Hatta “örgüt” lafı bile kulağımıza korkunç bir yaratık gibi gelirdi. Zamanın TRT bültenleri yüzünden…
Kolektifleşmek istesek, seçenekler belliydi: Tarikatlar ya da Rock grupları.
O yüzden bizim kuşaktan çok Rock müzisyeni çıktı. Bugün bile, evde davulunu ya da elektrogitarını itinayla saklayan doktorlar, öğretmenler, mühendisler var.
Azimli olanlarsa yola devam etti ve 90’lardaki Türkçe Rock patlamasına imza attılar.
Zaten 80 kuşağının üç-beş sevabından biri budur. Cem Karaca’ların, Erkin Koray’ların ruhunu günümüze taşıması.
Bakmayın şimdi piyasada kel alaka isimlere “Rock’çı” denmesine. Rock’ı yaşatan isyancı olması.
Bu duygunun da, kapitalizmin yaman çelişkilerinin mağduru gençlerin kalbinden gelmesi…
Haliyle, ister Pınarbaşı Köyü’nde olsun ister Rock’n Coke sahnesinde, rock her türlü isyancıdır abiler!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder